Πολλές φορές, εν τη ρύμη του λόγου, λέμε ότι θα ήταν ευχής έργον, να πιάσουμε επιτέλους πάτο. Διότι, όταν δεν έχει πιο κάτω από δω, η μόνη δυνατότητα για να μην πνιγούμε, είναι ν’ αρχίσουμε την ανάδυση.
Σαν χώρα λοιπόν, στα όρια της χρεοκοπίας, στον πάτο δηλαδή, δεν έχουμε άλλη διέξοδο από την ανάδυση. Με άλλα λόγια, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία. Ευκαιρία ανατροπής όλων των κακώς κειμένων, που εδώ και δεκαετίες κρατούν τη χώρα καθηλωμένη.
Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι οι κοινωνικές ή οικονομικές κρίσεις, εκτός από αρνητικά στοιχεία, περιέχουν και θετικά. Το βασικότερο είναι η δημιουργία προϋποθέσεων για ριζικές αλλαγές .
Ειδικά η παρούσα κρίση που έχει χτυπήσει την Ελλάδα, βγάζει στην επιφάνεια τα πραγματικά προβλήματα, που δεν είναι μόνο οικονομικά αλλά και βαθιά κοινωνικά και που μέχρι τώρα προτιμούσαμε να τα κρύβουμε κάτω από το χαλί. Η κρίση δημιουργεί μεγάλες ευκαιρίες για ανατροπές και μεταρρυθμίσεις, που σε περιόδους σταθερότητας και ανάπτυξης, είτε λόγω συντηρητισμού, είτε λόγω πολιτικής ατολμίας – και κυρίως αυτής - τελικώς δεν προχωρούσαν. Σήμερα είναι επιβεβλημένο να γίνουν. Η κυβέρνηση, θεωρητικά τουλάχιστον, δείχνει να το έχει αντιληφθεί. Ο Γιώργος Παπανδρέου το επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία. Πρέπει και να το τολμήσει. Να πάρει το πολιτικό ρίσκο και το πολιτικό κόστος. Να συγκρουστεί με συμφέροντα, ομάδες, συντεχνίες. Με υπαναχωρήσεις, υποχωρήσεις, καθυστερήσεις και ατολμία δεν πρόκειται να ξεκολλήσουμε από τον πάτο.
Είναι κρίσιμης σημασία να μην υποχωρήσει σε πιέσεις αλλά να προχωρήσει με γνώμονα την κοινωνική δικαιοσύνη – απαραίτητη προϋπόθεση για να συμμετάσχουν οι πολίτες στην εθνική προσπάθεια διάσωσης της χώρας. MANIER
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου